Miejski portal informacyjny:
Tarnowskie Góry, Kalety, Miasteczko Śląskie, Radzionków, Krupski Młyn

Aleja Karbidek, Skarbka, Dobrego Urobku, Sztygarów i Skrót Gwarków to nie nazwy nowych ulic w Tarnowskich Górach , ale ścieżek w Parku Miejskim. Informują o tym postawione właśnie tablice.

Dwadzieścia rzeźbionych w drewnie tablic stoi w parku przy ul. Wyszyńskiego od weekendu. 

- Większość z nazw ma związek z tarnogórskim górnictwem – park od ponad stu lat stoi przecież na terenach, gdzie kiedyś gwarkowie wydobywali kruszce  - wyjaśnia Monika Trzcionkowska z Wydziału Rozwoju, Stategii i Promocji Miasta.

Na terenie założonego w 1903 roku parku jest też Promenada i Aleja Pod Wieżę. Pierwsza nawiązuje do dawnego nazewnictwa parku, druga opisuje ... cel podróży.

Wykonawcą tabliczek był tarnogórski rzeźbiarz Piotr Gregulski, drewno na nie dostarczyła Urzędowi Miejskiemu firma Kopgard z Kolonowskiego. Drewniane tablice pomogli montować osadzeni w tarnogórskim Areszcie Śledczym. 

Ideę nazwania parkowym uliczek zaproponował urzędnikom Mieczysław Filak.

- W tym roku mamy 110-lecie powstania parku, rocznica to doskonały sposób na uczczenie jubileuszu – komentuje Arkadiusz Czech, Burmistrz Tarnowskich Gór.

Przypomnijmy, że Park Miejski jest świetnym przykładem wczesnej (niespotykanej lub bardzo rzadkiej na przełomie XIX i XX wieku) rewitalizacji terenów poprzemysłowych - a w zasadzie pogórniczych - na które stawia się mocno obecnie. W Tarnowskich Górach o urządzeniu na ich miejscu wypoczynku dla mieszkańców pomyślano ponad wiek temu.

Historia Parku Miejskiego

Park Miejski w Tarnowskich Górach, zwany także Promenadą, został założony w 1903 r. z inicjatywy ówczesnego proboszcza Kokota i burmistrza Richarda Otte. Działka była prawdopodobnie własnością parafii, ale po wieloletniej dzierżawie pod wydobycie rud żelazowych została całkowicie przekształcona i zryta. Park założony na pokopalnianych warpiach jest wobec tego przykładem pomyślnej rewitalizacji terenu poprzemysłowego sprzed 110 lat.

Na terenie nowozałożonego parku wytyczono żwirowe alejki wijące się pomiędzy hałdami, wydzielone żelaznymi płotkami, zasiano trawniki i obsadzono drzewami. Kompozycji dopełniały klomby kwiatowe i szereg budowli parkowych, z których zachowały się wieżyczka widokowa, sąsiadująca z nią pergola, pobliska altana w formie grzybka i drewniany kiosk. Nie zachowała się natomiast altana na rzucie sześcioboku (na pierwszej hałdzie od miasta) oraz krąg ławek wokół drzewa z przymocowanym zadaszeniem i sztucznym bocianim gniazdem (w miejscu tym stoi obecnie „grzybek”). Przy alejkach rozmieszczono ławki.

W roku 1905 u wejścia do parku od miasta ustawiono kilka głazów narzutowych, w tym jeden w formie pomnika z tablicą z wierszem pocztmistrza Hildebrandta, sławiącym uroki parku, zamienionym w 1925 roku na wiersz Jana Nowaka, o podobnej tematyce.

W roku 1910 w parku ustawiono pomnik króla pruskiego Fryderyka Wielkiego i hrabiego Redena, który został uszkodzony w roku 1921 a zupełnie zniszczony w roku 1930. Pomnik pochodził z hałdy pamiątkowej kopalni „Fryderyk”, tzw. „Kunsztu” przy dzisiejszej ul. Parkowej w dzielnicy Bobrowniki Śl.

W latach 1905-1920 w zachodniej części parku założono 3 korty tenisowe. W roku 1910 park powiększono o wąski klin przyległy do ul. Wyszyńskiego i kończący się przy dzisiejszym parkingu przy cmentarzu. Na terenie tym założono owalny plac zwany „boiskiem” oraz staw z fontanną.

W latach 1913-14 oraz po I wojnie światowej miasto toczyło szereg negocjacji z właścicielami terenów przyległych w kierunku zachodnim (wdowa po sztygarze Wróblu, Zarząd Huty Laura z/s w Chorzowie, bracia Borsig). Park urządzano sukcesywnie, niemniej oficjalne zakupy działek zakończono dopiero w roku 1935, powiększając park aż do istniejącego już cmentarza wojennego i cmentarza św. Józefa. Do parku należał też pas zadrzewienia, w którym w latach 90. XX w. urządzono cmentarz komunalny oraz zagajnik znajdujący się już za Obwodnicą, aż do ulicy Łanowej. Ostateczny kształt park uzyskał w latach sześćdziesiątych przez przyłączenie leśnej części od strony południowej.

Nowymi inwestycjami po II Wojnie Światowej była muszla koncertowa (1959) przy prostokątnym placu pełniącym wcześniej rolę lodowiska (muszlę wzniesiono na miejscu baraku mieszczącego prowizoryczną szatnię i przebieralnię) oraz kawiarnia przy kortach tenisowych, tzw. „Mała” Parkowa (1968). W tym okresie przebudowano także fontannę i ustawiono dwa marmurowe gazony pochodzące z otoczenia zamku w Reptach Śl.

W roku 1977 jedną z większych hałd przekształcono w górkę saneczkową a w pobliżu powstał plac zabaw dla dzieci. W roku 1987 u zbiegu ulic Wyszyńskiego i Gliwickiej wybudowano biurowiec z nową kawiarnią „Parkowa”, przesuwając zarazem nieco lokalizację wejścia do parku od strony miasta, a także pomnik i głaz narzutowy.