Miejski portal informacyjny:
Tarnowskie Góry, Kalety, Miasteczko Śląskie, Radzionków, Krupski Młyn

Najstarsza tarnogórzanka z właściwym sobie humorem obchodzi w tym tygodniu swój jubileusz.

Najstarsza mieszkanka miasta urodziła się 25 listopada 1906 roku w Stanisławowie. Do Tarnowskich Gór trafiła w 1945 roku przez Tyczyn koło Rzeszowa. Dlaczego przyjechała właśnie tu?

- Przed wojną pracowała tu jej siostra Zosia, ja przyjechałam tu razem z nią po zakończeniu wojny – opowiadała dziś pani Stefania, która z okazji jubileuszu życzenia i prezenty otrzymała dziś m.in. od Jolanty Tuszyńskiej, Zastępcy Burmistrza Tarnowskich Gór ds. Społecznych.

- Czy receptą na długowieczność nie jest czasami dopisujący Pani zawsze znakomity humor ? – pytała pani burmistrz.

- Wiek i zdrowie zależą tylko od Boga. Ja staram się żyć z nim dobrze i blisko i widać, że mi to służy – odparła jubilatka zaznaczając, że nie spodziewała się tylu „oficjalnych” gości.

- To wielki zaszczyt, że odwiedziliście  mnie wszyscy - że zawsze o mnie pamiętacie – mówiła jubilatka, która po przyjeździe do Tarnowskich Gór rozpoczęła pracę w szkole odzieżowej. Młodych tarnogórzan uczyła w niej przedmiotów zawodowych.

- Początkowo pracowałam tam nawet bez wynagrodzenia – wspomina pani Stefania, która wykorzystując dawne znajomości pojechała do Łodzi – czyli odzieżowego centrum Polski, skąd udało się jej „załatwić” dla szkoły nieco materiałów i maszyn. Jubilatka uczyła w szkole do przejścia na emeryturę w 1965 roku, ale później nie zerwała kontaktu z placówką (przez siedem lat pracowała tam jeszcze na pół etatu). 

Czego życzyła sobie dziś z okazji urodzin? 

-  Żeby nie być obciążeniem dla bliskich – odparła wyjaśniając, że po złamaniu, jakiemu uległa niedawno, trzeba jej pomagać w codziennych czynnościach. Na codzień robią to siostrzeniec Janusz Kocoj i siotrzenica Anna Tomaszewska.

Mimo problemów z poruszaniem się bystrość umysłu mimo wieku pozostaje u pani Stefanii jak przysłowiowa brzytwa. Odwiedzającego ją dziś Pawła Zarębę, dyrektora Zespołu Szkół Artystyczno-Projektowych (dawna odzieżówka) wypytywała o ilość uczniów i rodzaje kierunków. Przy okazji dziwiła się, że dyrekcja o niej pamiętała. 

- W naszej szkole 25 listopada to jedna z najważniejszych dat w kalendarzu – zapewniał dyrektor.